Радыёпрымач сеткавай лямпавы '' СВД ''.
Радыёпрыёмнікі сеткавыя лямпавыя.айчынныяРадыёпрымач сеткавай лямпавы "СВД" з красавіка 1936 года доследнай серыяй выпускаўся на Ленінградскай заводзе імя Казіцкага, а крыху пазней і на заводзе № 3 НКС ў горадзе Аляксандраве. У 1935 годзе ў СССР на дзяржаўным узроўні з'яўляецца лозунг '' Дагнаць і перагнаць '', ва ўсім і ўсіх. Гэта тычылася і вытворчасці прымачоў, якія ў тыя гады па якасці моцна саступалі нават найпростым заходніх узорах. Распрацоўка новых узораў радыёпрымачоў з КВ дыяпазонамі была даручана Ленінградскай інстытуту ИРПА. Пасля нядоўгіх роздумаў, было вырашана закупіць некалькі лепшых на той час амерыканскіх прымачоў. Выбар упаў на прымачы фірмы RCA Victor, мадэль '' RCA-140 '' 1933 года выпуску і мадэль '' RCA-Т-10-1 '' 1935 года выпуску, тым больш што абедзве мадэлі па імпарту свабодна прадаваліся ў СССР. Адначасова былі заключаны дамовы на пастаўку розных амерыканскіх радиоламп у саюз. Радыёпрыёмнікі былі закуплены і перададзеныя на Ленінградскі завод Казіцкага, дзе некаторыя з іх былі фота і дакументавана разабраны да падставы, а іншыя засталіся ў нязменным выглядзе для параўнання. Усе вузлы, дэталі і элементы былі старанна скапіяваныя і запушчаны ў вытворчасць. Да пачатку 1936 гады завод меў ужо дастатковы зачын камплектуючых для выпуску першага айчыннага радыёпрымача высокага класа з КВ дыяпазонамі. Першыя радыёпрыёмнікі '' СВД '' (Сеткавы, Всеволновый, з дынамікаў) паўтаралі амерыканскія аналагі па вонкавым выглядзе, мелі фанерную заднюю крышку, арыгінальную шкалу і ручкі але з надпісамі на рускай мове. Па якасці працы і тэхнічных параметрах прымачы ўсё ж некалькі саступалі амерыканскім, пакінутым для параўнання. Прычынай гэтаму было нізкая якасць айчынных матэрыялаў выкарыстоўваюцца ў радыёдэталяў і вузлах радыёпрымачоў. Зборка прымачоў была дробнасерыйных, ручной і для паскарэння іх вытворчасці дакументацыя была перададзена і на Аляксандраўскі завод № 3 Наркамата сувязі, а на заводзе імя Казіцкага выпуск радыёпрымачоў '' СВД '' быў паступова спынены. У горадзе Аляксандраве выпуск радыёпрымачоў '' СВД '' пачаўся з пачатку чэрвеня 1936 гады, але прайшло не больш за месяц, як выбухнуў скандал з амерыканцам з нагоды парушэння аўтарскіх правоў. Вытворчасць прымачоў прыйшлося часова прыпыніць, а 5-е Галоўнае Упраўленне НКОП пры ИРПА, у Ленінградзе вымушана было заключыць дамову з фірмай RCA аб афіцыйнай закупцы ліцэнзіі, а таксама аб распрацоўцы фірмай радыёпрымачоў спецыяльна для СССР. У ЗША была накіравана дэлегацыя лепшых спецыялістаў у галіне радиостроения на чале з інжынерам Е.А.Левитиным для кантролю працэсу распрацоўкі прымача, закупак, навучання і інфармавання кіраўніцтва ў ИРПА. У справаздачных дакументах, якія высылаюцца ў ИРПА, які распрацоўваецца амерыканцамі ліцэнзійны радыёпрымач праходзіў як "9-лямпавы", а ў ИРПА ён называўся '' СВД-1 '', з гэтыя найменнем ён і пайшоў у серыйную вытворчасць на заводзе № 3 НКС горада Аляксандрава з восені 1936 году.