Odbiornik telewizji kolorowej „Raduga-4” i „Raduga-5”.
Telewizory koloroweKrajowyOd października 1967 r. Odbiornik telewizyjny kolorowego obrazu „Raduga-4” i „Raduga-5” jest produkowany w leningradzkiej fabryce im. Kozitskiego. Telewizory kolorowe „Raduga-4” (TsT-40) i „Raduga-5” (TsT-59) są przeznaczone do odbierania kolorowych i czarno-białych obrazów na dowolnym z 12 kanałów. Używają domowych kineskopów z maską kolorową z prostokątnym ekranem. W pierwszym przypadku kineskop 40LK2Ts jest instalowany z kątem odchylenia 70 °, aw drugim 59LKZTs z kątem 90 °. Przy opracowywaniu modeli wykorzystano przyrządy półprzewodnikowe. W sumie w telewizorach zastosowano 14 lamp, 46 tranzystorów i 52 diody półprzewodnikowe. Telewizory mają czułość 100 μV. Znamionowa moc wyjściowa 1 W. Pobór mocy 250 watów. Pod względem schematu, projektu i wzornictwa telewizory „Raduga-4” i „Raduga-5” znajdowały się w tym czasie na poziomie współczesnych światowych modeli centralnego ogrzewania. 24 października 1967 r. Do sprzedaży weszły telewizory „Raduga-4” i „Raduga-5”, a już 7 listopada wyemitowano w kolorze pierwszą nie-studyjną audycję z Placu Czerwonego. Sterowanie transmisją zostało przeprowadzone przez telewizory „Raduga-4” używane jako VKU. Opracowano dwa projekty modeli. Piąte zdjęcie - 2. wariant projektowy dla telewizora „Rainbow-4”. 6 miejsce - TV „Tęcza-5”. Dalej urządzenie telewizyjne - „Rainbow-4”.
