Sieciowy radiowy odbiornik lampowy "Volna".
Radia lampowe.KrajowyOd 1957 r. Radiowy odbiornik sieciowy "Volna" jest produkowany przez Zakłady Radiowe w Iżewsku. Sieciowy dwuzakresowy odbiornik IV klasy `` Volna '' został wydany pod koniec 1957 roku w ilości 50 egzemplarzy, w jeszcze nie do końca zbudowanej wytwórni radiowej. Od 1958 roku odbiornik jest wprowadzany do produkcji w dwóch wariantach konstrukcyjnych: w obudowie wykonanej z drewna i tworzywa sztucznego, później dodano wersję z siluminu. Mała partia odbiorników została wyprodukowana w drewnianej skrzynce, a nieco duża partia z siluminu. Najbardziej rozpowszechniony projekt jest wykonany z tworzywa sztucznego. „Volna” to trójfazowa superheterodyna DV, SV zasilana z sieci prądu przemiennego. Czułość modelu z anteną zewnętrzną wynosi 400 μV. Selektywność sąsiedniego kanału 18 dB. Znamionowa moc wyjściowa 0,5 W. Zakres odtwarzalnych częstotliwości wynosi 120 ... 4000 Hz. Pobór mocy 30 W. Wymiary i waga odbiornika w drewnianej obudowie 320x245x170 mm, waga 5,1 kg. W walizce plastikowej 270x215x145 mm, waga 4,2 kg. Cena odbiornika w plastikowej obudowie wynosi 28 rubli 75 kopiejek, drewniana skrzynka to 32 ruble 88 kopiejek (1961). W kwietniu 1958 roku na Wystawie Światowej w Brukseli plastikowa wersja odbiornika Wave została nagrodzona dyplomem Grand Prix i złotym medalem. Główny konstruktor odbiornika, inżynier A.S. Balakshin. W trzecim kwartale 1958 roku radio zostało zmodernizowane. Przeprojektowano jego konstrukcję i obwód elektryczny, w szczególności obudowa przyjęła standardową formę, głośnik został również przesunięty na środek obudowy, diody w prostowniku zostały zastąpione kenotronem, rysunek skali i tkaniny dekoracyjnej zmieniono, poprawiono obwód w nominałach i typach używanych elementów radiowych. W oparciu o zmodernizowany odbiornik jesienią 1958 roku zakład rozpoczął produkcję radia o nazwie `` Volna ''. W kolekcjach kolekcjonerskich czasami można znaleźć trzylatkowy radioodbiornik Volna pierwszej wersji, wydany po 1958 lub nawet w 1960 roku, odpowiedź jest prosta - zakład i powiązane przedsiębiorstwa stworzyły przyzwoity zapas podwozi i komponentów do pierwszego wersja radia, czyli obie wersje musiały być wypuszczone na jakiś czas.
