Sieciowy radioodbiornik lampowy `` Leningrad '' (Festiwal).
Radia lampowe.KrajowyOd maja 1957 r. Radiowy odbiornik sieciowy Leningradu jest produkowany w serii eksperymentalnej przez Leningradzkie Zakłady Obronne nr 794. W połowie 1956 r. Leningradzkie Zakłady Obronne nr 794 Ministerstwa Przemysłu Lotniczego wraz z IRPA, rozpoczął prace nad stworzeniem najwyższej klasy odbiornika zdalnie sterowanego. Zakład nr 794 dopiero w 1958 roku przeszedł pod jurysdykcję Leningradzkiej Rady Gospodarki Narodowej, stąd odniesienie dotyczy odbiorników produkowanych od 1958 roku. Od 1965 roku zakład został przeorganizowany w leningradzki zakład `` Radiopribor ''. Na początku 1957 roku powstał odbiornik, przygotowano do jego seryjnej produkcji, a produkcję pilotażową rozpoczęto w maju 1957 roku. W trakcie wydawania poprawiono jego konstrukcję i obwód elektryczny, w szczególności wymieniono jednostkę VHF (pierwotnie była inna) na bardziej czułą. A jeśli czułość paszportu na VHF-FM później się nie zmieniła i wynosiła 5 μV, to w rzeczywistości nie przekroczyła 15 ... 20 μV, to znaczy podsłuchała stację VHF-FM, która była na starym bloku na skraju pojawienia się szumu z nowym blokiem VHF-FM. usłyszało 20-30%. Wydanie radia było powolne z wielu powodów, z których jednym była cena detaliczna, która wynosiła 3500 rubli, w zniknięciu monetarnym tamtych lat, a średnia pensja wynosiła wówczas 300 ... 400 rubli miesięcznie. W 1957 roku dokumentacja do radia została przekazana do zakładu A.S. Popov w Rydze, gdzie od początku 1958 roku produkowano go pod nazwą `` Festiwal '', a jego cenę detaliczną obniżono do 2760 rubli. W zakładzie w Leningradzie nr 794 kontynuowano również produkcję odbiornika radiowego w Leningradzie, ale w małych seriach. W sumie wyprodukowano około 300 kopii radia Leningradu. W związku z tym wraz z rozpoczęciem produkcji odbiornika radiowego w zakładzie A.S. Popov w Rydze cena detaliczna odbiornika radiowego Leningrad również spadła do 2760 rubli.
