Rura sieciowa Radiola "Koncert".
Sieciowe radia lampoweKrajowyLampa sieciowa Radiola „Concert” jesienią 1955 roku została opracowana przez Państwowe Zakłady Elektrotechniczne VEF w Rydze. Do 1956 roku fabryka VEF opracowała szereg odbiorników i radiotelefonów opartych na lampach palcowych o różnych konstrukcjach i parametrach. Ujednolicono niektóre bloki i podwozia tych pojazdów. Urządzenia miały przełącznik kołyskowy, obrotową antenę magnetyczną i dipol, jeśli był zakres VHF. Urządzenia klasy III mają dwa głośniki, urządzenia klasy II i wyższe mają cztery. Nazwy odbiorników i radia były reprezentowane przez kamienie szlachetne: Ałmaz, Ametyst, Akwamaryn, Kryształ, Rubin, Szafir, Topaz, Bursztyn. Była seria rzeczna: Amur, Angara, Terek, Dvina oraz seria muzyczna: Koncert, Melodia, Symfonia i inne. Część próbek została przekazana do produkcji do innych fabryk w ZSRR, część została wykonana tylko partią eksperymentalną. W gazecie fabrycznej Vefietis (VEFovets) pod koniec 1955 r. Podano, że zadanie Ministerstwa Przemysłu Radiotechnicznego ZSRR dotyczy opracowania 15 modeli sprzętu radiowego i wykonania ich prototypów przez projektantów i produkcję pracowników VEF została pomyślnie zakończona. Większość opracowanych urządzeń została zaprezentowana na Wystawie Światowej w Brukseli w 1958 roku i otrzymała nagrody. Wiele osiągnięć zostało pokazanych w następnym roku na wystawie w Nowym Jorku (1959). Pierwszorzędna radiola "Koncertowa" była prototypem wykonanym w zaledwie kilku egzemplarzach. W 1957 roku zakład wyprodukował limitowaną serię radioodbiorników „koncertowych”, jednak jego wygląd zewnętrzny nie uległ zmianie. Obwód elektryczny radia, konstrukcja i parametry techniczne są zbliżone do radia „Lux”. Nie ustalono, ile wyprodukowano radia.
