Lampa sieciowa Radiola "Mińsk R-7".
Sieciowe radia lampoweKrajowySieciowe radiotelefony tubowe „Mińsk R-7”, „Mińsk R-7-52”, „Mińsk R-7-54”, „Mińsk R-7-55” odpowiednio od 1947, 1952, 1954 i 1955 roku produkowały Mińsk Zakłady radiowe im. Mołotowa i Mińskie Zakłady Radiowe im. 50. rocznicy powstania Komunistycznej Partii Białorusi. Radiola "Mińsk R-7" jest montowana na podstawie odbiornika "Pioneer", niektóre partie określano jako "Mińsk", były też radia "Pioneer" i "Mińsk", dlatego od 1947 r., Aby uniknąć zamieszanie, w trakcie modernizacji taśmę radiową zaczęto nazywać „Mińsk R-7”. R-7 to: R - taśma radiowa, 7 - liczba lamp. Podstawowy odbiornik miał 5 lub 6 lamp. Model został wyprodukowany przez Mińską Fabrykę Radia im. V.I. Mołotowa. Pod koniec 1950 roku nowa Mińska Fabryka Radia, nazwana na cześć 50-lecia Komunistycznej Partii Białorusi (nazwa zakładu została nadana w 1968 roku) rozpoczęła również produkcję radia. Przez pewien czas w obu fabrykach wspólnie kontynuowano produkcję tego samego rodzaju kaset radiowych, a od 1951 r. Taśma była produkowana tylko w nowej wytwórni. Radiolę często modernizowano, dostosowywano zasięgi do GOST, były dwa lub trzy podpasma HF, montowano nowe części i podzespoły, natomiast wygląd radia się nie zmieniał, chociaż były drobne zmiany w jego schemacie i konstrukcji . Zmiany odnotowano w paszporcie i instrukcji, a także poprzez napis na odwrocie na tekturowej ścianie `` Radiola wzór 1952, 1954, 1955. Radio z 1954 roku miało już możliwość odtwarzania płyt LP. W 1955 roku radio zostało ponownie zmodernizowane, tym razem otrzymując nazwę Mińsk R-7-55.
