Lampa sieciowa Radiola `` Rubin ''.
Sieciowe radia lampoweKrajowyLampa sieciowa Radiola „Rubin” w 1958 roku została opracowana przez Państwowe Zakłady Elektrotechniczne VEF w Rydze. Do 1956 roku fabryka VEF opracowała szereg odbiorników i radioodbiorników opartych na lampach palcowych różnych konstrukcji. Niektóre jednostki i podwozia pojazdów są zunifikowane. Wszystkie urządzenia posiadały przełącznik kołyskowy, obrotową wewnętrzną antenę magnetyczną i wewnętrzny dipol VHF. Odbiorniki i radia klasy III posiadały 2 głośniki, klasa II i wyższa po 4. Nazwy reprezentowały kamienie szlachetne: Almaz, Amethyst, Aquamarine, Crystal, Rubin, Sapphire, Topaz, Amber. Był cykl rzeczny: Amur, Angara, Terek, Dvina oraz cykl muzyczny: Koncert, Melodia, Symfonia. Były też inne nazwiska. Część próbek została przekazana do produkcji do innych fabryk w ZSRR, część została wyprodukowana partią eksperymentalną. W gazecie Vefietis (VEFovets) pod koniec 1955 r. Podano, że zadanie Ministerstwa Przemysłu Radiotechnicznego ZSRR na opracowanie 15 nowych modeli i wykonanie ich prototypów przez konstruktorów VEF zostało wypełnione. Większość opracowanych urządzeń została zaprezentowana na Wystawie Światowej w Brukseli w 1958 roku i otrzymała nagrody. Wiele osiągnięć zostało pokazanych na wystawie w Nowym Jorku w 1959 roku. Od 1956 roku kontynuowano rozwój kilkunastu kolejnych, obiecujących odbiorników i nadajników radiowych, w tym prezentowanego radia „Rubin”. Najwyższej klasy radiola "Rubin" była prototypowym makietą wystawienniczą i była produkowana w niewielkich seriach.
