Przenośne radio tranzystorowe "Sputnik".
Przenośne odbiorniki radiowe i radia na p / p.KrajowyPrzenośne radio tranzystorowe „Sputnik” produkuje Woroneżowe Zakłady Radiowe od wiosny 1957 roku. Sputnik to jeden z pierwszych przenośnych odbiorników tranzystorowych w ZSRR. Odbiornik jest montowany zgodnie z obwodem superheterodynowym z 7 tranzystorami, a we wzmacniaczu LF zastosowano tylko trzy tranzystory. Osobliwością odbiornika jest zasilacz niskonapięciowy, tylko 5 V, chociaż wydajność pozostawała w zakresie 4,7 ... 5,5 V, co spowodowało użycie akumulatorów, wiadomo, że utrzymują napięcie praktycznie na niezmienionym poziomie, dając tylko aktualne. Inną cechą odbiornika była obecność w nim baterii słonecznej, która ładowała baterie z rozproszonego lub bezpośredniego światła słonecznego, gdy odbiornik był wyłączony, oraz z bezpośredniego światła słonecznego nawet podczas przerw w transmisji, pozwalając na pracę bez rozładowywania. akumulatory. Odbiornik przeznaczony jest do głośnomówiącego odbioru stacji radiowych z zakresu LW i MW. Czułość podczas pracy z wewnętrzną anteną ferrytową 2000 µV dla LW i 1000 µV dla MW. Selektywność sąsiedniego kanału wynosi 26 dB dla LW i 20 dB dla MW. Na kanale lustrzanym 20 dB. IF - 465 kHz. Gdy sygnał wejściowy zmieni się o 30 dB, automatyczna regulacja wzmocnienia zmieni napięcie wyjściowe o 6 dB. Znamionowa moc wyjściowa 100 mW, maksymalnie 130 mW. Zakres częstotliwości dźwięku odtwarzanych przez głośnik 0,25GD-1 wynosi nie więcej niż 250 ... 3000 Hz. Średnie ciśnienie akustyczne 1,5 ... 2,0 bar. Zasilany czterema małymi bateriami cynkowo-kadmowymi TsNK-0,4 o sumarycznym napięciu 5 V. Czas pracy ciągłej ze świeżo naładowanych akumulatorów wynosi 50 godzin. Obudowa słuchawki wykonana jest z suszonego drewna sosnowego, impregnowana alkoholowym roztworem celulozy i pokryta dekoracyjnym tworzywem sztucznym. Wymiary modelu to 185х125х49 mm, waga z bateriami 950 g. Cena detaliczna modelu to 514 rubli (w 1957 r. Pieniądze). Odbiornik Sputnik był eksperymentalny i na małą skalę (~ 1000) sztuk). W 1959 roku odbiornik został zmodernizowany zgodnie z obwodem elektrycznym, ale nie wszedł do produkcji seryjnej. Pod względem konstrukcji i parametrów odbiornik odniósł duży sukces i przez kilka lat pozostał liderem wśród kolejnych podobnych odbiorników radiowych.
