Lampa sieciowa Radiola `` Kreml ''.
Sieciowe radia lampoweKrajowyLampa sieciowa Radiola „Kremlin” w 1956 roku została opracowana przez Państwowe Zakłady Elektrotechniczne VEF w Rydze. Na początku 1956 roku fabryka VEF opracowała szereg odbiorników i radiogramów opartych na lampach palcowych o różnych konstrukcjach i parametrach. Ujednolicono niektóre bloki i podwozia tych pojazdów. Wszystkie jednostki miały „modny” przełącznik kołyskowy, obrotową wewnętrzną antenę magnetyczną i wewnętrzny dipol, jeśli dostępne jest VHF. Odbiorniki i radia klasy III miały 2 głośniki, klasy II i wyższe, cztery. Nazwy nowych urządzeń reprezentowały kamienie szlachetne: Ałmaz, Ametyst, Akwamaryn, Kryształ, Rubin, Szafir, Topaz, Bursztyn. Był cykl rzeczny: Amur, Angara, Terek, Dvina oraz cykl muzyczny: Koncert, Melodia, Symfonia. Były też inne nazwiska. Część próbek została przekazana do produkcji do innych fabryk w ZSRR, część została wykonana tylko partią eksperymentalną. W fabrycznej gazecie Vefietis (VEFovets) pod koniec 1955 r. Podano, że projekt Ministerstwa Przemysłu Radiowego ZSRR na opracowanie 15 modeli sprzętu radiowego i wykonanie ich prototypów przez projektantów VEF został ukończony. Większość opracowanych urządzeń została zademonstrowana na Wystawie Światowej w Brukseli w 1958 roku, nagrodzono je nagrodami. Wiele osiągnięć zostało pokazanych w następnym roku na wystawie w Nowym Jorku (1959). Od 1956 roku i później kontynuowano rozwój kilkunastu kolejnych, obiecujących odbiorników radiowych i radioodbiorników, w tym prezentowanego radia „Kreml”. Najwyższej klasy radiola "Kreml" była prototypem i wykonano tylko kilka egzemplarzy.
