Sieciowy radiowy odbiornik lampowy „ECHS-3” i „ECHS-4”.
Radia lampowe.KrajowySieciowe radio lampowe „ECHS-3” i „ECHS-4” z jesieni 1933 i marca 1935 roku wyprodukowały moskiewskie EMZ im. S. Ordzhonikidze. Odbiorniki ECHS-3 i ECHS-4 są w zasadzie identyczne, poza tym, że ECHS-4 ma wbudowany głośnik, dlatego jego konstrukcja zewnętrzna różni się od modelu ECHS-3. Odbiorniki są przystosowane do zasilania prądem przemiennym o napięciu 110, 120 lub 220 V. Zgodnie ze schematem są to odbiorniki regeneracyjne z bezpośrednim wzmocnieniem typu 1-V-2 z 3 przestrajalnymi obwodami. Moc wyjściowa wzmacniacza LF wynosi 0,8 ... 1 W. Zasięg fal 200… 2000 metrów, podzielony na 4 podzakresy. Jest wejście adaptera do odtwarzania płyt gramofonowych przez zewnętrzny odtwarzacz elektryczny. Wszystkie części odbiorników osadzone są na metalowej podstawie, która jest przymocowana do spodu obudowy za pomocą zdejmowanej tylnej ścianki. Cztery pokrętła sterujące znajdują się na przedniej i bocznej ścianie. Pokrętła do ustawiania, głośności i sprzężenia zwrotnego są wyświetlane z przodu, na prawej ścianie bocznej znajduje się przełącznik zakresu. Na tylnej ścianie znajdują się: wyłącznik sieciowy, gniazda na antenę i uziemienie, adapter oraz głośnik. Odbiornik „ECHS-3” posiada dwie pary takich gniazd, dla głośników nisko i wysokoimpedancyjnych, odbiornik „ECHS-4” posiada jedną parę na zewnętrzny głośnik niskoimpedancyjny (jego głośnik wyłącza się automatycznie po włączeniu na). Przez lata produkcji radiotelefony „ECHS-3” i „ECHS-4” przeszły co najmniej 2 modernizacje.
