Odbiornik radiowy `` R-312 '' (Beta).
Odbieranie i nadawanie sprzętu radiowego.Radio „R-312” (Beta) produkowane jest od 1954 roku. Odbiornik radiowy R-312 przeznaczony jest do organizacji łączności i monitoringu radiowego Armii Radzieckiej. Odbiornik radiowy jest zamontowany na dziesięciu lampach radiowych typu 2Zh27L i działa w pięciu podpasmach z płynnym nakładaniem się częstotliwości od 15 do 60 MHz, z wystarczającymi rezerwami na krawędziach podpasm. Odbiornik może odbierać stacje radiowe pracujące z modulacją AM, FM i tonową, a także telegraficzne i stłumione sygnały nośne. Podczas odbioru stacji AM-FM czułość wynosi 5 ... 8 μV, a podczas odbioru telegrafu i SSB - 2 ... 3 μV. Radio posiada dwustopniową kontrolę szerokości pasma IF, która przełącza się automatycznie po wybraniu modulacji. Podczas odbioru sygnałów AM szerokość pasma IF można zmieniać od 9 khz wąskim pasmem do 25 khz szerokim, przy odbiorze sygnałów FM odpowiednio od 60 i do 180 khz, przy odbiorze sygnałów telegraficznych i SSB od 3 do 9 khz. Przy silnym sygnale, impulsy sygnału poza pasmem 3 kHz są dość zauważalne. Odbiornik posiada tryb odbioru sygnałów CW metodą dudnienia pomiędzy częstotliwościami audio, tzw. Modulację tonową. Selektywność na sąsiednim kanale wynosi 74 dB i jest to maksymalna wartość przy odbiorze CW - SSB, na odbiciu lustrzanym od 36 do 60 dB. IF to 3 MHz. Odbiornik zasilany jest z akumulatorów 2,5 V, które bezpośrednio zasilają żarzenie lamp, a anody lamp zasilane są przez przetwornik drgań o napięciu wyjściowym 80 woltów. Pobór prądu przez anodę nie przekracza 25 mA, po podgrzaniu wynosi 0,7 A. Moc wzmacniacza niskiej częstotliwości wynosi 50 mW. Wymiary 445x290x255 mm, waga 20 kg.
