Stacjonarne radio tranzystorowe `` Solnechny-2 ''.
Radiole i odbiorniki p / p stacjonarne.KrajowyStołowe radio tranzystorowe "Solnechny-2" w 1961 roku zostało opracowane przez Leningrad NIIRPA im. Popov. Osobliwością odbiornika jest zasilanie z niewielkiej zdalnej baterii słonecznej wraz z baterią. Gdy odbiornik był wyłączony, akumulator ładowano w świetle dziennym, co wystarczało do normalnej pracy odbiornika przez 2 ... 3 godziny dziennie. Jeśli trzeba było słuchać przez długi czas, konieczne było skierowanie światła słonecznego lub lampy o mocy 60 ... 100 W na baterię słoneczną. Odbiornik zmontowano na 9 tranzystorach za pomocą prostego obwodu superheterodynowego. Zakresy DV i SV. Przy pracy z anteną ferrytową czułość odbiornika wynosi 5 mV / m. Selektywność na sąsiednim kanale 12 ... 14 dB. Znamionowa moc wyjściowa 50 mW. Zakres częstotliwości ciśnienia akustycznego 250 ... 4000 Hz. Odbiornik posiada wejście do podłączenia zewnętrznego przetwornika. Po lewej stronie znajduje się pokrętło zasilania i głośności, następnie przycisk wejścia adaptera, zakres DV, CB, a po prawej pokrętło strojenia z nadrukowanymi numerami, które są umowną skalą odbiornika. Wymiary odbiornika 263x187x71 mm. Waga 760 gr. Radio zostało wykonane w prototypie. Na rysunku też widać wentylator, zapewne miał on służyć w upalnym słońcu do ochłodzenia słuchacza radia.