Zestaw do amatorskiego „wzmacniacza niskiej częstotliwości” prawdopodobnie od 1964 roku jest produkowany przez Lianozovsky EMZ. Wzmacniacz przeznaczony jest do współpracy z magnetofonem, odtwarzaczem elektrycznym z przetwornikiem piezoelektrycznym, a także z częścią wysokoczęstotliwościową domowego tranzystorowego odbiornika radiowego. Etui może być wykonane osobno lub używane wspólnie z wymienionymi urządzeniami. Maksymalna moc wyjściowa wzmacniacza wynosiła 150 mW. Zakres odtwarzalnych częstotliwości wynosi 450 ... 3150 Hz. W zależności od wielkości obudowy dolny wskaźnik mógłby być wyższy i zaczynać się od 280 ... 300 Hz. Zasilanie 9 V z baterii „Krona” lub z innych elementów połączonych szeregowo, dzięki czemu łączne napięcie wynosi 9 V.

Kiedy miałem 10 lat, a to jest 1964 rok, wtedy mój starszy brat, miał wtedy 22 lata, złożył taki wzmacniacz z zestawu i zrobił dla niego obudowę z czerwonego szkła organicznego o grubości 6 mm, z pięknymi wyciętymi wzorami z układanką do głośnika. Wzmacniacz zasilany był przez firmę „Korona”, która znajdowała się w tej samej obudowie. Nie studiowałem jeszcze radiotechniki, ten etap zacząłem w wieku 13 lat, niewiele myślałem, ale kiedy mój brat był w pracy, wziąłem ten wzmacniacz, włączyłem go zmiennym rezystorem (regulacja głośności) z włącznik i biorąc ręką wejście wsłuchiwałem się w buczenie prądu przemiennego 50 Hz (pobudzenie sieciowe). Przez to buczenie słyszałem jakieś buczki zawisu, głośniki wysokotonowe, najwyraźniej transmitowane przez sieć elektroenergetyczną, a czasem słyszałem pracę nadającej radiostacji (RV-44. Omsk), która znajdowała się 100 kilometrów dalej. Moja radość nie znała granic i szedłem ulicą pod przewodami elektrycznymi, próbując usłyszeć coś nowego. Próbowałem przejść pod liniami wysokiego napięcia, ale jest tylko hałas.

Zestaw do radia amatorskiego `` Wzmacniacz niskiej częstotliwości ''.