Czarno-białe odbiorniki telewizyjne „17 TN-1” i „17 TN-3”.
Telewizory czarno-białeKrajowyOdbiorniki telewizyjne „17TN-1” od 1940 r. Produkowane są w leningradzkich zakładach im. Kozitskiego i leningradzkich zakładów Radist, a telewizory „17TN-3” od początku 1941 r. W eksperymentalnych warsztatach VNIIT. Prace nad stworzeniem prostego odbiornika telewizyjnego zostały przeprowadzone w Leningradzkiej Fabryce Radystów, pierwszym przedsiębiorstwie w kraju skupionym na masowej produkcji telewizorów elektronicznych. Specjaliści z VNIIT i wytwórni radiowej im. V.I. Kozitsky. Zasadniczo specjaliści skupili się na znanych odbiornikach telewizyjnych firm zagranicznych i posiadanym przez nich doświadczeniu. Telewizor „17 TN-1” został opracowany w laboratorium zakładu inżyniera M.N. Tovbin i S.A. Orlov jesienią 1939 roku. Konstrukcja oparta na radiu szeregowym „6N-1”. Kineskop do telewizora został wyprodukowany przez fabrykę Svetlana. Telewizja mogła odbierać sygnały z centrów telewizyjnych w Moskwie (343 linie) i Leningradzie (240 linii). Przed wybuchem wojny w fabrykach produkowano ok. 2000 telewizorów „17 TN-1”. Telewizor stacjonarny „17TN-3” został opracowany na podstawie modelu „TI-3” w NII-9 (A. Raspletin, N. Kurchev, E. Friedberg) oraz w eksperymentalnym warsztacie VNIIT przed wojną ~ 200 TV zestawy „17TN-3” ... Telewizję odebrały centra telewizyjne w Moskwie i Leningradzie. W 1940 roku opracowano telewizor 17TN-2, który był bardziej złożoną wersją telewizora 17TN-1. Ze względu na złożoność i te same parametry co telewizor „17TN-1” model nie wszedł do produkcji. Wykonano tylko prototypy.
