Sieciowy radiowy odbiornik lampowy "Terek".
Radia lampowe.KrajowyOdbiornik radiowy „Terek” w 1955 roku został opracowany przez Państwowe Zakłady Elektrotechniczne „VEF” w Rydze. Na początku 1956 roku fabryka VEF opracowała szereg odbiorników i radiogramów opartych na lampach palcowych o różnych konstrukcjach i parametrach. Ujednolicono niektóre bloki i podwozia tych pojazdów. Wszystkie urządzenia miały przełącznik kołyskowy, obrotową wewnętrzną antenę magnetyczną i wewnętrzny dipol, jeśli zapewniony jest zakres VHF. Radiotelefony i radia klasy III mają po 2 głośniki, a klasy II i wyższe - cztery. Nazwy nowych urządzeń reprezentują kamienie szlachetne: Diament, Ametyst, Akwamaryn, Kryształ, Rubin, Szafir, Topaz, Bursztyn. Była seria rzeczna: Amur, Angara, Terek, Dvina oraz seria muzyczna: Koncert, Melodia, Symfonia i inne. Część próbek została przekazana do produkcji do innych zakładów ZSRR (głównie do nowych, gdzie nie było silnych zespołów projektowych), część wykonano tylko partią eksperymentalną. W gazecie fabrycznej Vefietis (VEFovets) pod koniec 1955 r. Podano, że zadanie Ministerstwa Przemysłu Radiotechnicznego ZSRR na opracowanie 15 modeli sprzętu radiowego i wyprodukowanie ich prototypów przez projektantów i pracowników produkcyjnych VEF został pomyślnie zakończony. Większość opracowanych nowych urządzeń została zaprezentowana na Wystawie Światowej w Brukseli w 1958 roku i otrzymała nagrody. Wiele osiągnięć zostało pokazanych w następnym roku na wystawie w Nowym Jorku (1959). Radio trzeciej klasy „Terek” było tylko prototypem, wykonanym w jednym egzemplarzu.