Od 1984 roku przenośny odbiornik radiowy Ufa-201 jest produkowany w Zakładach Łączników Ufa. Odbiornik przeznaczony jest do odbioru transmisji radiowych w pasmach DV, SV, KB (2 podpasma) i VHF. Jedną z cech odbiornika jest zastosowanie w nim pełnych bloków hybrydowych mikroukładów grubowarstwowych. Wszystko to pozwoliło na stworzenie dość lekkiego i niewielkich rozmiarów urządzenia, jego masa wynosi dwa, a objętość jest trzykrotnie mniejsza niż w znanych modelach tej samej klasy, takich jak „Ocean-209” czy „Meridian”. -210 &quot;., Ma oddzielne ścieżki dla AM i FM z elektronicznym strojeniem we wszystkich zakresach, diody LED do dostrajania. Odbiornik radiowy Ufa-201 zapewnia trzy stałe ustawienia w zakresie VHF i jedno w zakresie MW, ciche strojenie i AFC w zakresie VHF FM.Zasilanie uniwersalne: z sieci 220 V lub 6 elementów 343. Było kilka opcji kolorystycznych obudowy Czułość w zakresie DV 2 mV / m, SV 1 mV / m, KB 0,25 mV / m, VHF 0,025 mV / m. Selektywność na sąsiednim kanale w zakresie AM - 33 dB. Zakres częstotliwości audio toru AM 125 ... 4000 Hz, FM 125 ... 10000 Hz. Moc znamionowa moc 1, maksymalnie 2 W. Wymiary modelu 280x180x57 mm Waga z bateriami 2,5 kg.

Anatoly Binetsky (Bianco) napisał do mnie o tym odbiorniku radiowym: Miałem okazję uczestniczyć w rozwoju i produkcji odbiornika radiowego Ufa-201 będąc jeszcze młodym specjalistą. Odbiornik został opracowany przez Leningrad Specialized Design Bureau, przywieźliśmy go do SKTB &quot;Mercury&quot; i został wyprodukowany przez fabrykę aparatury rozdzielczej Ufa, ale nie na długo. Główna cecha odbiornika, to, że jest on całkowicie zmontowany na grubowarstwowym GIS-ie (Hybrid Integrated Circuits), to jego ruina. Naprawienie go było prawie niemożliwe, chociaż odbiornik przewyższał ówczesne wspaniałe „Oceany” pod każdym względem, był lżejszy i mniej niż dwa razy. Przypomniało mi się jeszcze coś o powstaniu tego odbiornika. Biuro projektowe z Petersburga przesłało dokumentację i prototyp odbiornika. Był rok 1982. Korpus odbiornika był wykonany w jednym egzemplarzu przy użyciu kleju do pleksi i pilnika przez wykwalifikowanych ślusarzy. Radio nazywało się „Rassvet”. Miał dwa uchwyty z boku i dwie wagi AM i FM. Oczywiście to eksperymentalne urządzenie (Dawn) popadło w zapomnienie i na zawsze zaginęło dla kolekcjonerów. W naszym biurze projektowym prace zaczęły się gotować, konieczne było jak najszybsze zgłoszenie się do Moskwy o rozpoczęciu wypuszczania nowego rodzaju produktu dla obywatela radzieckiego. Z żalem na pół (GIS nawet wtedy przyszedł do projektantów w koszmarach!) Zrobiliśmy eksperymentalną partię 12 sztuk. Jednego słuchacza lizano prawie językami, przygotowanymi na wystawę. Nie pamiętam, który, wydaje się Ministerstwu Przemysłu Radiowego. Oczywiście został uhonorowany łaską młodej damy na zdjęciu. Podobnie jak prototyp, również posiadał osobne skale i gałki, ale już nazywał się „UFA-201”. Oczywiście ta partia &quot;Ufa-201&quot; z dwoma uchwytami od czasu do czasu prawie nie przetrwała, choć kto wie. Do serii trafiła „Ufa-202” z uproszczonym mechanizmem noniusza, jednym pokrętłem regulacyjnym i wspólną wskazówką. Choć cały backlog przygotowanych już paneli czołowych z napisem „Ufa-201” został wyraźnie wykorzystany, konstrukcja obudowy na to pozwalała, zmieniono jedynie panel boczny. Trwało życie tego odbiornika, chociaż nie miałem z nim żadnego związku, odkąd opuściłem Ufę. Konstruktorzy SKTB „Mercury” następnie całkowicie zmienili cały projekt korpusu odbiornika (nie mogę nic powiedzieć o zmianach w obwodzie) i jego nazwę na „Mercury”.

MRB-1212. Zdjęcie: Pavel Arkadievich Vladimirov, Moskwa i Irina, Ufa.

Przenośne radio `` Ufa-201 ''.