گیرنده رادیویی لوله شبکه "Dvina".
رادیوهای لوله ای.داخلیگیرنده رادیویی لوله شبکه "Dvina" در سال 1955 توسط کارخانه برق الکتریک فنی ریگا VEF ساخته شد. در آغاز سال 1956 ، کارخانه VEF تعدادی گیرنده رادیویی و رادیو را روی لامپ های انگشتی با طرح ها و پارامترهای مختلف تولید کرده بود. برخی از بلوک ها و شاسی های این وسایل نقلیه یکپارچه بودند. اگر دامنه VHF فراهم شود ، همه دستگاه ها دارای سوئیچ راکر ، آنتن مغناطیسی داخلی قابل چرخش و دو قطبی داخلی هستند. رادیوهای کلاس III دارای 2 بلندگو ، کلاس II و بالاتر - چهار. نام گیرنده ها با سنگ های قیمتی نشان داده می شود: الماس ، آمتیست ، آکوامارین ، کریستال ، یاقوت ، یاقوت کبود ، توپاز ، کهربا. یک سریال رودخانه ای وجود داشت: Amur ، Angara ، Terek ، Dvina و یک مجموعه موسیقی: کنسرت ، ملودی ، سمفونی و دیگران. برخی از نمونه ها برای تولید به سایر کارخانه های اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شوروی (عمدتاً به کارخانه های جدید ، جایی که هیچ تیم طراحی قدرتمندی وجود نداشت) منتقل شد ، برخی فقط توسط یک گروه آزمایشی ساخته شدند. در روزنامه Vefietis (VEFovets) در پایان سال 1955 گزارش شد که وظیفه وزارت صنعت مهندسی رادیو اتحاد جماهیر شوروی در مورد توسعه 15 مدل تجهیزات مهندسی رادیو و ساخت نمونه های اولیه آنها توسط طراحان و کارگران تولید از VEF با موفقیت به پایان رسید. بیشتر دستگاه های توسعه یافته در نمایشگاه جهانی 1958 در بروکسل به نمایش درآمدند و به آنها جوایزی اهدا شد. بسیاری از تحولات سال بعد در نمایشگاهی در نیویورک (1959) به نمایش درآمد. رادیوی کلاس سوم Dvina نمونه اولیه ای بود که فقط در یک نسخه تهیه می شد.