رادیو قابل حمل "لنینگراد".
گیرنده های رادیویی قابل حمل و رادیو در p / p.داخلیاز سال 1960 ، گیرنده رادیویی قابل حمل "لنینگراد" به طور آزمایشی توسط کارخانه مکانیکی لنینگراد "لنینتس" تولید شده است (احتمالاً). در سال 1960 ، حدود 20 گیرنده تولید شد ، تولید نسبتاً سریال در سال 1961 آغاز شد. گیرنده رادیویی ترانزیستور آزمایشی تمام موج لنینگراد از ابتدای سال 1959 در غرفه رادیو الکترونیک در VDNKh به نمایش گذاشته شده است. این دستگاه بر روی 10 ترانزیستور مونتاژ می شود ، قدرت خروجی آن 0.5 وات است. گیرنده رادیویی 7 دامنه دارد: DV ، SV و پنج باند فرعی HF. این نیروگاه توسط هشت عنصر از نوع زحل با ولتاژ کل 12 ولت تأمین می شود. یک تثبیت کننده قدرت ویژه عملکرد طبیعی گیرنده رادیویی (پارامترهای الکتریکی و صوتی زیاد آن) را هنگام تخلیه باتری از 12 تا 8 ولت تضمین می کند. اگر بیش از 3 ... 4 ساعت در روز استفاده نکنید ، یک مجموعه منبع تغذیه برای دو ماه کافی است. پذیرش را می توان به یک آنتن تلسکوپی در محدوده HF ، به یک آنتن فریت داخلی در امواج بلند و متوسط و به یک آنتن در فضای باز در تمام دامنه ها انجام داد. از AGC م effectiveثر در طراحی گیرنده رادیویی استفاده می شود که دریافت ایستگاه های رادیویی با قدرت و فاصله متفاوت با همان حجم را تضمین می کند. کنترل میزان صدا و صدا نیز ارائه می شود. گیرنده رادیویی "لنینگراد" بر اساس گیرنده "Trans-Oceanic Royal-1000" - 1957 تولید شده توسط شرکت آمریکایی "زنیت" ایجاد شده است ، عکس آخر را ببینید.
