«Կրեմլ» ռադիոլայի ցանցային լամպ:
Networkանցային խողովակի ռադիոընդունիչներՆերքին«Կրեմլ» ռադիոլայի ցանցային լամպը մշակվել է Ռիգայի պետական էլեկտրատեխնիկական գործարանի VEF- ի կողմից: 1956-ի սկզբին VEF գործարանը մշակել էր մի շարք ընդունիչներ և ռադիոգրամներ ՝ հիմնված տարբեր նմուշների և պարամետրերի մատների լամպերի վրա: Այս մեքենաների որոշ բլոկներ և շասսիներ միավորվել էին: Բոլոր միավորներն ունեին «գերժամանակակից» ռոք անջատիչ, պտտվող ներքին մագնիսական ալեհավաք և ներքին դիպոլ, եթե առկա է VHF: III կարգի ընդունիչներն ու ռադիոընդունիչներն ունեին 2 բարձրախոս, II կարգի և ավելի բարձր ՝ չորս: Նոր սարքերի անունները ներկայացված էին թանկարժեք քարերով ՝ Ալմազ, Ամետիստ, Ակվամարին, Բյուրեղ, Ռուբին, Սապֆիր, Տոպազ, Սաթ: Գոյություն ուներ գետային շարք ՝ Ամուր, Անգարա, Թերեք, Դվինա և երաժշտական շարք ՝ Համերգ, Մեղեդի, Սիմֆոնիա: Այլ անուններ էլ կային: Նմուշների մի մասը արտադրության համար տեղափոխվել է ԽՍՀՄ այլ գործարաններ, մի մասն էլ պատրաստվել է միայն փորձարարական խմբաքանակի միջոցով: 1955-ի վերջին Vefietis (VEFovets) գործարանային թերթում հաղորդվում է, որ ԽՍՀՄ ռադիոտեխնիկական արդյունաբերության նախարարության հանձնարարականը ռադիոտեխնիկայի 15 մոդելների մշակման և դրանց նախատիպերի արտադրության վրա նախագծողների կողմից VEF- ն ավարտվեց: Մշակված սարքերի մեծ մասը ցուցադրվել է 1958-ին Բրյուսելում կայացած Համաշխարհային ցուցահանդեսում, նրանք պարգևատրվել են մրցանակներով: Հաջորդ տարի շատ զարգացումներ ցուցադրվեցին Նյու Յորքի ցուցահանդեսում (1959): 1956 թվականից և դրանից հետո շարունակվեց շուրջ մեկ տասնյակ հեռանկարային ռադիոընդունիչների և ռադիոընդունիչների զարգացումը, ներառյալ ներկայացված «Կրեմլը»: Բարձրակարգ «Կրեմլ» ռադիոլան նախատիպ էր և կազմվել էր ընդամենը մի քանի օրինակ:
