Lampa sieciowa Radiola "Angara".
Sieciowe radia lampoweKrajowyLampa sieciowa Radiola "Angara" w 1955 roku została opracowana przez Państwowe Zakłady Elektrotechniczne VEF w Rydze. Na początku 1956 roku fabryka VEF opracowała szereg odbiorników i radiogramów opartych na lampach palcowych o różnych konstrukcjach i parametrach. Ujednolicono niektóre bloki i podwozia pojazdów. Wszystkie urządzenia miały przełącznik kołyskowy, obrotową wewnętrzną antenę magnetyczną i wewnętrzny dipol, jeśli zapewniony jest zakres VHF. Odbiorniki i radia klasy III mają po 2 głośniki, klasa II i wyższa - cztery. Nazwy nowych urządzeń reprezentują kamienie szlachetne: Ałmaz, Ametyst, Akwamaryn, Kryształ, Rubin, Szafir, Topaz, Bursztyn. Była seria rzeczna: Amur, Angara, Terek, Dvina oraz seria muzyczna: Koncert, Melodia, Symfonia i inne. Część próbek została przekazana do produkcji do innych fabryk ZSRR, część została wyprodukowana partią eksperymentalną. W gazecie zakładu Vefietis (VEFovets) pod koniec 1955 r. Podano, że zadanie Ministerstwa Przemysłu Radiotechnicznego ZSRR dotyczy opracowania przez projektantów 15 modeli sprzętu radiowego i wykonania ich prototypów. i pracownicy produkcyjni VEF zostały spełnione. Opracowane urządzenia zostały zaprezentowane na Wystawie Światowej w Brukseli w 1958 roku i zostały nagrodzone. Wiele osiągnięć zostało pokazanych na wystawie w Nowym Jorku w 1959 roku. Radiola III klasy "Angara" była prototypem, wykonanym w jednym egzemplarzu.
