Najwyższej klasy magnetofon radiowy "Leningrad-003".
Magnetofony kasetowe, przenośne.KrajowyNajwyższej klasy magnetofon radiowy „Leningrad-003” został opracowany i prototypowany w połowie 1972 roku. W 1972 roku Ogólnounijny Instytut Badań Naukowych Odbioru Radiowego i Akustyki (VNIRPA) zakończył opracowywanie i produkcję niewielkiej partii przenośnych magnetofonów „Leningrad-003” w leningradzkim zakładzie „Radiopribor”. Nie wiadomo dokładnie, ile według niektórych źródeł jest to kilkanaście egzemplarzy. W modelu zastosowano najbardziej zaawansowany CVL tamtych lat, od magnetofonu „Spring-305” ze zmienionym mechanizmem klawiszy do pionowego prasowania. Podstawą modelu był odbiornik radiowy „Leningrad-002”, który został opracowany w VNIIRPA w 1971 r., Ale seryjnie nie był produkowany aż do 1975 r. Magnetofon posiada oddzielny wskaźnik poziomu nagrywania, miernik taśmy umieszczony na górnym panelu magnetofonu. Gniazda wejść i wyjść znajdują się na tylnej ścianie. Szybkość ciągnięcia taśmy magnetycznej wynosi 4,76 cm / sek. Zakres częstotliwości roboczej na LV wynosi 63 ... 10000 Hz, a przez wbudowany AC - 80 ... 10000 Hz. Pozostałe cechy są podobne do odpowiednich charakterystyk odbiornika. Najwyraźniej z powodu różnic w klasach magnetofon ledwo wytrzymał w drugiej klasie, a właściwie trzeciej, a odbiornik był najwyższej klasy, eksperci Ogólnounijnej Izby Gospodarczej nie zatwierdzili „Leningrad-003 "magnetofon radiowy do produkcji seryjnej. Gotowe magnetofony sprzedano pracownikom VNIIRPA i dalsze losy tych magnetofonów nie są znane. Przedstawiony na zdjęciu magnetofon „Leningrad-003” jest jedynym potwierdzeniem rozwoju, który został opublikowany w magazynie „Radio” nr 11 za rok 1973.