رادیو شبکه لامپ "یاقوت کبود".
رادیوهای لوله شبکهداخلیچراغ شبکه رادیولا "یاقوت کبود" در سال 1957 توسط کارخانه برق الکتریک فنی ریگا VEF ساخته شد. در آغاز سال 1956 ، کارخانه VEF تعداد زیادی گیرنده و رادیوگرام را براساس لامپ های انگشتی با طرح ها و پارامترهای مختلف تولید کرده است. برخی از واحدها و شاسی وسایل نقلیه یکپارچه هستند. در صورت موجود بودن VHF ، همه واحدها دارای سوئیچ راک "مرسوم" ، آنتن مغناطیسی داخلی قابل چرخش و دو قطبی داخلی بودند. گیرنده ها و رادیوهای کلاس III هر کدام دارای دو بلندگو بودند که هر کدام کلاس II و بالاتر از چهار بلندگو داشتند. نام دستگاه های جدید با سنگ های قیمتی نشان داده شده است: آلماز ، آمتیست ، آکوامارین ، کریستال ، روبین ، یاقوت کبود ، توپاز ، کهربا. یک سریال رودخانه ای وجود داشت: Amur ، Angara ، Terek ، Dvina و همچنین یک مجموعه موسیقی: کنسرت ، ملودی ، سمفونی. نام های دیگری نیز وجود داشت. بعضی از نمونه ها برای تولید به کارخانه های دیگر اتحاد جماهیر شوروی سوسیس منتقل شدند ، بعضی دیگر فقط توسط یک دسته آزمایشی ساخته شدند. در روزنامه کارخانه Vefietis (VEFovets) در اواخر سال 1955 ، مقاله گزارش داد که مأموریت وزارت صنعت مهندسی رادیوی اتحاد جماهیر شوروی برای تولید 15 مدل تجهیزات رادیویی و ساخت نمونه های اولیه آنها توسط طراحان VEF به پایان رسیده است. بیشتر دستگاه های توسعه یافته در نمایشگاه جهانی 1958 در بروکسل به نمایش درآمدند و به آنها جوایزی اهدا شد. بسیاری از تحولات سال بعد در نمایشگاهی در نیویورک (1959) به نمایش درآمد. از سال 1956 ، توسعه ده ها گیرنده و فرستنده رادیویی امیدوار کننده دیگر ، از جمله رادیو ارائه شده "Sapfir" ، ادامه یافت. رادیولای درجه یک "یاقوت کبود" نمونه اولیه بود و در یک دسته کوچک تولید می شد.
