چراغ شبکه Radiola "کرملین".
رادیوهای لوله شبکهداخلیچراغ شبکه رادیولا "کرملین" در سال 1956 توسط کارخانه برق الکتریک فنی ریگا VEF ساخته شد. در آغاز سال 1956 ، کارخانه VEF تعداد زیادی گیرنده و رادیوگرام را براساس لامپ های انگشتی با طرح ها و پارامترهای مختلف تولید کرده است. برخی از بلوک ها و شاسی های این وسایل نقلیه یکپارچه بودند. در صورت موجود بودن VHF ، همه واحدها دارای سوئیچ راک "مرسوم" ، آنتن مغناطیسی داخلی قابل چرخش و دو قطبی داخلی بودند. گیرنده ها و رادیوهای کلاس III دارای 2 بلندگو ، کلاس II و بالاتر ، چهار بلندگو بودند. نام دستگاه های جدید با سنگ های قیمتی نشان داده شده است: آلماز ، آمتیست ، آکوامارین ، کریستال ، روبین ، یاقوت کبود ، توپاز ، کهربا. یک سریال رودخانه ای وجود داشت: آمور ، آنگارا ، ترک ، دوینا و یک مجموعه موسیقی: کنسرت ، ملودی ، سمفونی. نام های دیگری نیز وجود داشت. بعضی از نمونه ها برای تولید به کارخانه های دیگر اتحاد جماهیر شوروی سوسیس منتقل شدند ، بعضی دیگر فقط توسط یک دسته آزمایشی ساخته شدند. در روزنامه کارخانه Vefietis (VEFovets) در پایان سال 1955 ، گزارش شد که مأموریت وزارت صنعت مهندسی رادیوی اتحاد جماهیر شوروی در توسعه 15 مدل تجهیزات رادیویی و ساخت نمونه های اولیه آنها توسط طراحان VEF تکمیل شد. بیشتر دستگاه های توسعه یافته در نمایشگاه جهانی 1958 در بروکسل به نمایش درآمدند و به آنها جوایزی اهدا شد. بسیاری از تحولات سال بعد در نمایشگاهی در نیویورک (1959) به نمایش درآمد. از سال 1956 و پس از آن ، توسعه حدود دوازده گیرنده رادیویی و رادیو امیدوار کننده دیگر ، از جمله رادیو ارائه شده "کرملین" ادامه یافت. رادیولای درجه یک "کرملین" نمونه اولیه بود و فقط چند نسخه از آن ساخته شد.
